dorah napisała maja 08, 2007 11:28

Objaw szczytu trzeba cofnąć o jeden dzień. Objaw „P” jest jeszcze objawem dobrej jakości. Pierwszy dzień wzrostu będzie w 27 dniu, i linie pójdą o 0,2 do góry obydwie.
Pozdrawiam. Dorota

netka24 napisała maja 08, 2007 12:05

Hihihi, ja tez sikam :)
Ale ja sie chyba nabawilm chorego pecherza :) Tak to jest jak sie siedziw przeciagach :)

Fiufiu napisała maja 08, 2007 12:19

Edytko, to zupełnie zrozumiałe. Nie chcemy Cię dołować, wprost przeciwnie. Ufam, że te huśtawki nastroju to dobry znak. Przytulam mocno!

aniaG zmieniła maja 08, 2007 21:33

rozumie cię doskonale.. miałam podobne chwile jeśli chodzi o to wieczne analizowanie i wieczne zastanawianie się nad wszystkim, potrafiłam codziennie się dołować i płakać na widok ciężarnych i matek prowadzących wózki, częste zmiany nastoju, raz nadzieja, za chwilę wielki dół i płacz z byle powodu, bo coś tam mi się przypomiało, itd…. na szczęście „coś” się zmieniło i teraz jest ze mną dobrze życzę tego i tobie słonko..

Edyta24 napisała maja 08, 2007 22:54

niestety wizyta u laryngologa dobiła mnie…miałam nawet dostać już skierowanie do szpitala na kropluwe dawki zastrzyków i kuracje na ok 2 miesiące…w ciąży siadł mi słuch niestety nie jest dobrze…nawet 70% ubytku w słuchu w uchu lewym…nie moge brać żadnych leków do póki nie dowiem się czy nie jestem w ciąży.. najprawdopodobniej będe mieć aparat słuchowy jak dobrze pójdzie jak nie strace słuch w jednym uchu jak na razie…nie wiem czemu Bóg mnie każe i za co…ale widocznie zasłużyłam…

aniaG napisała maja 09, 2007 00:12

nie opowiadaj głupot, to nie jest kara od boga… kiedyś znalazłam pewnien artykuł.. bardzo mi pomógł, mogę powiedzieć, że odmienił moje patrzenie na świat, może i tobie pomoże, oto on:

“Każdy nowy dzień przynosi ze sobą coś niepowtarzalnego. Radość i smutek, ból i miłość – wszystko przeplata się i zmienia. Ta zmienność zdaje się nieodłączną częścią przyrody i całego naszego życia. Ale kiedy przychodzi cierpienie, kiedy choroba powoli opanowuje nasze ciało, duch zaczyna wątpić i wtedy wszystko wydaje się jednostajne i monotonne. Z upływem czasu odchodzi też nadzieja, że wydarzy się coś nowego, niespodziewanego, że znów wróci nienaruszony porządek, któremu towarzyszyć będzie przemiana. Takie uczucia mają prawo rodzić się w niejednym z nas, kiedy ból, smutek, rozczarowanie staje się udziałem człowieka. Każdy jednak dzień nadal wnosi coś nowego, tylko nadmierne skupienie się nad samym cierpieniem przysłania to, co ważne, piękne i pełne nadziei. Często to my sami, pogrążeni w bólu, nie dopuszczamy do siebie szansy na niosące radości i smutki normalne życie. Nie dostrzegamy codziennych zmian, nowych wyzwań; nie słuchamy, co mówią do nas ludzie, bo nie wierzymy już nawet samym sobie. Każdą wypowiedź traktujemy jak złośliwość, pocieszenie albo słowa współczucia. Wtedy powoli rodzi się strach przed światem, który w naszych oczach staje się wówczas nie do zniesienia.

Jeśli czujesz taki strach, jeżeli każdy dzień zdaje się niemal wierną kopią poprzedniego, nie pozwól, aby twoje serce zamknęło się na tak wiele darów, które ofiaruje ci sam Bóg. Nie ma dwóch identycznych godzin, nie ma dwóch takich samych chwil. Pomyśl codziennie o dniu, który właśnie się zakończył. Czy naprawdę wykorzystałaś każdą szansę i przyjąłaś wszystkie dary? To nie choroba odbiera człowiekowi nadzieję, to nie sam ból niszczy jego życie. Jakże wielu młodych i zdrowych ludzi dobrowolnie czyni swoje życie całkowitą pustką i jakże często chorzy przeżywają swój czas w świętości, stając się prawdziwym wzorem dla innych. Bóg nie żąda od ciebie wysiłku ponad to, co potrafisz. On pragnie jedynie, abyś przyjęł wszystko, co ofiarowuje ci z każdym kolejnym dniem. Popatrz na słońce i niebo, przyjmij ze zrozumieniem otaczających cię ludzi, może to właśnie ty, mając więcej czasu, będziesz mógł im pomóc? Zajmij się tym, co da korzyść tobie i innym. Nie dopuszczaj do siebie lęku, nie rezygnuj z uśmiechu i pozytywnych myśli. Zauważ, co dobrego stało się dzisiaj wokół ciebie. Przecież to my sami mamy tak ogromny wpływ na sposób postrzegania rzeczywistości. Zobacz, że nigdy nie jesteś sama. A gdy przyjdzie ta chwila smutku, przykrych wspomnień i żalu, nie czuj się winna, bo to właśnie jedna z tych przemijających chwil, które niesie ze sobą życie pełne ciągłych przemian i nowych szans. Porozmawiaj wtedy z Bogiem i powiedz o swoich uczuciach Temu, który najlepiej zrozumie twoje cierpienie, a zobaczysz, że Jezus przytuli cię do swojego Serca. Wtedy właśnie dostaniesz kolejny dar – nową nadzieję na wspaniałe i pełnowartościowe życie."

Marta_1982 napisała maja 09, 2007 10:36

a jak dzisiaj z tempką???

pimarta napisała maja 09, 2007 12:46

sciskam mocno!

Edyta24 napisała maja 09, 2007 15:04

Nio i jest nowy wykresik:)

Edyta24 napisała maja 09, 2007 15:59

http://28dni.pl/Edyta24/wykresy/2007-05-09